یاور همیشه مومن

سلام

یعضی از ترانه ها هستند که شاید روز اولی هم که ترانه سرا مشغول سرودنش بوده فکرشم نمی کرده به چه جایگاهی ممکنه برسه، اگه از زبان بچه های بعد از انقلاب بخواهم بنویسم شاید سطر سطر این نوشته با یادآوری ترانه هایی که برای ما روزگاری را تداعی می کند که به سختی و شایدم شیرینی گذشت از بغض لبریز شود.

کمتر کسی شاید باشد که با ترانه های مطرح اون دوره خاطره نساخته باشه و ترانه ای ارزش واقعی خودش رو وقتی نشون میده که هنوز بعد از بیش از چهل سال از تولدش جزو بهترینها باشد و بنده معتقدم اولین اصلی که در یک اثر به آن ارزش می دهد ماندگاریست و کمااینکه در طی سالهای اخیر ترانه های زیادی را شنیده ایم که شاید در بهترین حالت برای یکسال و در بیشتر مواقع برای چند هفته شنیده شده اند، با نگاه به این ترانه ها تازه متوجه ارزش واقعی یک اثر می شویم که چطور ترانه ای حتی بعد از گذشت شصت هفتاد سال همچنان بر تارک موسیقی ما می درخشد.

اما امروز پانزدهم بهمن ماه مصادف است با میلاد یکی از اسطوره های موسیقی این مملکت که بی شک نامش در تاریخ و صدایش تا ابد شنیده خواهد شد.امروز تولد داریوش اقبالی یکی از تاثیر گذار ترین هنرمندان موسیقی پاپ نوین ماست، مخصوصا برای بچه های بعد از انقلاب داریوش حال و هوای دیگری دارد، داریوش صدایی است که شاید هیچ بغضی یارای مقاومت و نشکستن در مقابل آن را نداشته باشد، خوشبختیم حداقل در دوره ی سختی که روزگار گذراندیم هنرمندانی را درک کردیم که جزو میراث موسیقی ما خواهند بود، نوشتن از داریوش در دوره ای که این همه عاشق و دلداده به صدا، هنر و منشش در اطرافمون میبینیم بی شک سخت است، اما به یقین با شنیدن نامش خیلی ها یاد عاشقانه هایشان، یاد شب گریه هایشان و یاد روزهایی که به تلخی و شیرینی پشت سر گذاشتن می افتند و همچنان روز به روز به طرفدارانش افزوده می شود، کنسرت هایش با استقبال بی نظیر روبرو می شود و داریوش هم در راستای دغدغه های ملتش گام برمی دارد، وی هنرمندیست که از مردم و برای مردم است و همواره در طی این سالها این مهم را به اثبات رسانده، فعالیت هایش در زمینه صلح و یا اعتیاد و دغدغه های سیاسی اش برای بهبود حال وطن ستودنی و فراموش شدنی نیست، زندگی هنری و شخصی داریوش برای علاقه مندانش مثل روز روشن است، شاید صد ها سایت و وبلاگ و کلی کانال و گروه در شبکه های مجازی به زندگی او پرداخته و موشکافانه تمام زوایای آن را بررسی و به عرصه گذاشته اند اما این چند خط که اینجا نگاشتم ادای دینی بود برای قدردانی از کسی که سالهای زیادی از عمرم را جز به صدای او صدای دیگری را گوش نکردم و با او عشق را تجربه کردم و با ترانه هایش در رویاهایم غلطیدم و با بغض صدایش گریستم و می دانم بیشمار مانند من هست که قلبشان با این صدا لرزید و عاشقانه تا امروز به عشق یاور همیشه مومنشان دکمه پخش موسیقی را می فشارند.

                            (ایرج جنتی عطایی)

              (داریوش و واروژان)

به همین مناسبت خواستم کاری متفاوت را تجربه کنم و از آنجا که جایگاه ترانه یاور همیشه مومن را در قلب طرفداران داریوش می دانستم اقدام به ساخت کلیپی در خصوص همین ترانه کردم، اما این بار خواستم صدای طرفدارانش را به گوش دیگران برسانم، کسانی که داریوش برایشان بت است و یاور همیشه مومن یک اعجاز، کسانی که بغض هایشان را جز با صدای داریوش جای دیگری نشکستند، کسانی که در حسرت دیدارش می سوزند و همچنان به امید وصال و شنیدن صدایش در تلاطم اند.

البته نکته ی مهم اینجاست که من پیش از این هیچ گونه سابقه در تهیه کلیپ و در کل مدیا نداشتم تنها با استفاده از نرم افزاری که در اینترنت پیدا کردم و مختصر مطالعه فایل راهنما و آزمون و خطا و گرفتن مصاحبه از تعدادی از علاقه مندان و همین طور خودم اقدام به ساخت این کلیپ کردم پس قطعا خالی از ایراد نیست که امیدوارم به بزرگی خود و با دیده اغماض بنگرید که اگر تنها چیزی که این ویدیو داشته باشد عشق است و نه هیچ ادعای دیگری.

در خصوص ترانه یاور همیشه مومن داستانهای زیادی ساخته شده که همه زاییده ذهن علاقمندان به داریوش بوده و تمایل ذاتی انسان در جهت ساختن رویاهای دراماتیک، اما اصل ماجرا چیزی نبوده جز سرودن این ترانه در زندان توسط استاد جنتی عطایی و سپس هماهنگی با داریوش و ساخت موسیقی توسط جناب فرید زلاند و تنظیم زنده یاد واوژان که این آتش افروخته شد و در جان عاشقانش افتاد، البته در خصوص این ترانه شخصی هم بعد از چهل سال ادعایی کرده، البته بدون سند و مدرک که به آن نمی پردازم که به عقیده خودم بیشتر خواسته با جنجال سازی مشهور شود، بگذریم در ادامه خاطره جناب زلاند از ساخت این ترانه را برایتان مینویسم و سپس کلیپ را تقدیم میکنم که امیدوارم ببینید و با نظرات ارزشمندتان در این مسیر یاری ام کنید.

ارادتمند 

محسن راستگو

                                (فرید زلاند)

((فرید زلاند در مصاحبه‌ای گفت ما عادت داشتیم تا کارهای سیاسی را به داریوش بدهیم و همیشه این را می‌دانستیم که روی لبه تیز پرتگاه در حال حرکتیم.
یکی از آهنگ‌های موفق و ماندگار او آهنگی است که بر روی ترانه 'یاور همیشه مؤمن' از ایرج جنتی عطایی در زمان قبل از انقلاب ساخته شد که داریوش آن را خواند و اولین کار مشترک زلاند و داریوش محسوب می‌شود. داستان این آهنگ به این صورت بود که در سال ۱۳۵۲، یک روز بعد از ظهر، داریوش به زلاند زنگ می‌زند و شعر را برای او می‌خواند و از او می‌خواهد تا آهنگی روی این ترانه بگذارد. زلاند که دلتنگی خاصی داشت پشت پیانو می‌نشیند و بعد از سه یا چهار ساعت کار را تمام می‌کند و فردای آن روز به اتفاق داریوش برای تنظیم این کار نزد واروژان می‌روند. یاور همیشه مؤمن تنها آهنگی از فرید زلاند است که توسط واروژان تنظیم شده‌است. موسیقی این کار در حیطهٔ موسیقی تلفیقی یعنی ایرانی و پاپ قرار دارد و تا به امروز همچنان یکی از شنیده شده‌ترین کارهای داریوش و فرید زلاند به‌شمار می‌رود. قسمت انتهایی موسیقی این ترانه که با صدای عبور قطار همراه است باعث شد تا ساواک، فرید زلاند و داریوش را احضار کند، چرا که ساواک براین تصور بود که صدای مربوطه نه صدای عبور قطار، بلکه صفیر رگبار مسلسل است و یادآور آزادی خواهانی بود که به جوخه‌های آتش سپرده شده بودند. البته فرید زلاند آهنگساز این آهنگ، برای آن‌ها توضیح می‌دهد که این صدا، صدای عبور قطار از ریل است و در واقع نشانگر سفر یاور همیشه مؤمن است. او تاکنون برای داریوش بیش از سی آهنگ ساخته‌است))

مدت زمان: 20 دقیقه 10 ثانیه     کلیپ یاور همیشه مومن

متاسفانه بدلیل محدودیت فضا مجبور به کاهش حجم ویدیو شدم و طبیعتا کیفیت افت کرد که پیشاپیش پوزش میطلبم.

از تمام عزیزانی که در ساخت این ویدیو همراهم بودند کمال تشکر و قدردانی را می نمایم.

متن ترانه:

ای به داد من رسیده تو روزهای خود شکستن

ای چراغ مهربونی تو شب‌های وحشت من

ای تبلور حقیقت توی لحظه‌های تردید

تو شب رو از من گرفتی تو من رو دادی به خورشید

اگه باشی یا نباشی برای من تکیه‌گاهی

برای من که غریبم تو رفیقی جون‌پناهی

یاور همیشه مؤمن تو برو سفر سلامت

غم من نخور که دوریت برای من شده عادت

ناجی عاطفه من شعرم از تو جون گرفته

رگ خشک بودن من از تن تو خون گرفته

اگه مدیون تو باشم اگه از تو باشه جونم

قدر اون لحظه نداره که من رو دادی نشونم

اگه مدیون تو باشم اگه از تو باشه جونم

قدر اون لحظه نداره که من رو دادی نشونم

وقتی شب، شب سفر بود توی کوچه‌های وحشت

وقتی همسایه کسی بود واسه بردنم به ظلمت

وقتی هر ثانیه شب طپش هراس من بود

وقتی زخم خنجر دوست بهترین لباس من بود

تو با دست مهربونی به تنم مرهم کشیدی

برام از روشنی گفتی پرده شب رو دریدی

یاور همیشه مؤمن تو برو سفر سلامت

غم من نخور که دوری برای من شده عادت

ای طلوع اولین دوست ای رفیق آخر من

به سلامت سفرت خوش ای یگانه یاور من

مقصدت هرجا که باشه هر جای دنیا که باشی

اون ور مرز شقایق پشت لحظه‌ها که باشی

خاطرت باشه که قلبت سپر بلای من بود

تنها دست تو رفیق دست بی‌ریای من بود

یاور همیشه مؤمن تو برو سفر سلامت

غم من نخور که دوری برای من شده عادت